Jak leczyć napady paniki związane z agorafobią?
Jeśli nie wszystkie, to większość fobii wpływa negatywnie na nasze życie. Istnieje jednak szereg lęków, które znacząco utrudniają lub wręcz uniemożliwiają normalne funkcjonowanie. Do tej kategorii zalicza się fobia polegająca na strachu przed przebywaniem na otwartej przestrzeni. W zaawansowanym stadium blokuje chorego przed czynnościami takimi jak wyjście na zakupy czy pokonanie dystansu z punktu A do B.
Co to jest agorafobia?
Agorafobią określa się chorobliwy, nieuzasadniony lęk, który pojawia się przy wyjściach na dwór. Strach może być wywołany już samą myślą o opuszczeniu budynku. Fobia przed otwartą przestrzenią to zaburzenie lękowe. Bywa uciążliwe nawet wtedy, gdy dotknięty nim człowiek potrafi przebywać na świeżym powietrzu. Czuje się niekomfortowo, ponieważ ogarnia go strach przed miejscami publicznymi albo tłumem nieznajomych. Prócz tego obawę może wzbudzać konieczność przebywania daleko od domu lub samotne podróże.
Osoby borykające się z lękiem przed otwartą przestrzenią starają się unikać wychodzenia z mieszkania. Kiedy muszą to zrobić, towarzyszą im uporczywe myśli – kreują kolejne czarne scenariusze. Boją się, że w razie zagrożenia nie będą mogły liczyć na nadejście pomocy ani nie poradzą sobie same. Blokowane tymi wizjami rezygnują (w miarę możliwości) z wypraw do galerii handlowych, kina czy sklepów. Nie jeżdżą autobusami, pociągami, nie korzystają też z linii lotniczych. Są wycofane towarzysko, zamykają się w świecie własnych fobii.
Jak wygląda atak paniki przy agorafobii?
Ludzie cierpiący na to zaburzenie uskarżają się na liczne symptomy towarzyszące przebywaniu na otwartej przestrzeni. Jeśli chodzi o dolegliwości, które wywołuje agorafobia, objawy mogą mieć formę przyspieszenia tętna czy kołatania serca. W stresogennych sytuacjach obserwuje się drżenie rąk, nadmierną potliwość, uderzenia gorąca lub dreszcze. Prócz tego do często wymienianych objawów należą nudności oraz dolegliwości żołądkowo-jelitowe, problemy z oddychaniem i suchość w ustach. Typowe symptomy związane z agorafobią to także słabość, zawroty głowy, uczucie drętwienia lub mrowienia w całym ciele.
Zgodnie z Międzynarodową Statystyczną Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-10) zaburzenie może występować wraz z atakami strachu albo bez nich. Napady paniki objawiają się głównie intensywnym lękiem. Cierpiący odczuwa silny strach (włącznie z lękiem przed śmiercią), niepewność. Może mieć wrażenie dławienia się, nieuchronnie zbliżającego się końca, poczucie wyobcowania bądź przebywania w środowisku, które mu zagraża. Ma płytki oddech, dzwoni mu w uszach, ponadto czuje ból w klatce piersiowej.
Agorafobia leczenie – na czym polega?
Jeżeli agorafobia przybiera na tyle silną postać, że przejmuje kontrolę nad życiem, nie pozostaje nic innego niż konsultacja ze specjalistą. Po przeprowadzeniu rozmowy oraz postawieniu diagnozy w kolejnym kroku psychoterapeuta ustala ścieżkę leczenia. W przypadku lęku przed otwartą przestrzenią dobre efekty daje terapia poznawczo-behawioralna. Zazwyczaj poprzedza ją tzw. psychoedukacja, w ramach której pacjent otrzymuje pakiet informacji na temat swojej choroby.
W trakcie terapii cierpiący z powodu agorafobii mierzy się ze swoimi lękami. Uczy się rozpoznawać sytuacje generujące strach, a następnie walczy z nim, sukcesywnie powtarzając konfrontacje. Specjalista dodatkowo go wzmacnia, dzięki czemu finalnie chory będzie w stanie uporać się ze swoim zaburzeniem samodzielnie.
Niezmiernie istotne znaczenie dla powodzenia terapii ma wsparcie bliskich. Nie należy jednak wyręczać pacjenta w aktywnościach, które budzą u niego lęk (np. w zakupach), gdyż wydłuża to leczenie.
